Θέμα: «Εθελοντισμός- Στέκομαι πλάι σε εκείνον που έχει ανάγκη»

Υλοποίηση από τους μαθητές της Β΄τάξης

Υπεύθυνοι εκπαιδευτικοί: Τσέλλος Κυριάκος, Ιωάννα Γρηγορίου, Ελένη Νικολοπούλου

Η κουλτούρα του εθελοντισμού υπάρχει σε κάθε κοινωνία, μολονότι σε διαφορετικές μορφές. Οι  κοινές προσπάθειες για την επίτευξη ενός κοινού σκοπού είναι χαρακτηριστικό όλων των κοινωνιών επηρεάζει τις ζωές πολλών ατόμων. Εθελοντική εργασία είναι η προσφορά υπηρεσιών χωρίς χρη?ατική αντα?οιβή, χωρίς επιβολή ή εξαναγκασ?ό. Ο εθελοντισ?ός καλύπτει συχνά το?είς όπου δεν υπάρχουν αντίστοιχες οργανικές θέσεις εργασίας σε φορείς ή οργανισ?ούς. Συχνά, βέβαια, η εθελοντική εργασία προβλέπει ότι το άτο?ο θα προσφέρει τις υπηρεσίες σε συγκεκρι?ένο το?έα, σε συνεργασία ?ε έναν επαγγελ?ατία, ?ε σαφή όρια και ορισ?ένο ωράριο. Πολλές φορές οι εθελοντές ?έσω της δράσης τους γίνονται αφορ?ή για δη?ιουργία νέων προοπτικών σε έναν χώρο.

Όσοι ασχολούνται με τον εθελοντισμό, είναι συνηθισμένοι στα σχόλια του κοινωνικού τους περίγυρου. «Είναι χάσιμο χρόνου, τι ασχολείσαι;» «Δεν έχεις ήδη αρκετά προβλήματα για να λύσεις και των άλλων;»  «Είναι δουλειά του κράτους να το κάνει!» «Ο εθελοντισμός είναι για τους αργόσχολους».

Από την άλλη μεριά υπάρχει σαφώς το κράτος. Ένας τεράστιος μηχανισμός που ακόμη και να υπάρχει καλή πρόθεση (που δεν ισχύει όλες τις φορές), κολλάει σε γραφειοκρατικά ζητήματα ή χρησιμοποιείται ως μέσο επικοινωνιακών μικροπολιτικών συμφερόντων. Η ανάγκη για την εθελοντική προσφορά ξεκινάει όταν το κράτος αδυνατεί να καλύψει βασικά ζητήματα των πολιτών του. Εάν για παράδειγμα υπήρχε επαρκής πρόνοια, δεν θα υπήρχε η ανάγκη για την συλλογή ειδών πρώτης ανάγκης, όπως τρόφιμα και ρουχισμός για ανθρώπους που ανήκουν στις κοινωνικά ευπαθής ομάδες. Όσο υπάρχει ανθρωπιά, αυτά τα κενά και τις αδυναμίες θα τα καλύπτει ο εθελοντισμός. Πολλές εθελοντικές δράσεις υλοποιούνται κυρίως γύρω από γιορτές Χριστουγέννων ή Πάσχα, ορίζοντας τις ανάγκες για συνεισφορά σε αυτά τα χρονικά διαστήματα, σαν να μην υπάρχει ανάγκη τις υπόλοιπες μέρες. Εάν κάποιος μάλιστα κάνει κουβέντα μαζί τους, πάντα θα υπάρχει μια ιστορία σε κάποιο δήμο της Ελλάδας για κάποιον υπεύθυνο, ενδεχομένως και υψηλά ιστάμενο, που για να βοηθήσει σε μια δράση που οι ομάδες οργανώνουν και βάζουν το ανθρώπινο δυναμικό, θα θελήσει να προβάλει την δημοτική παράταξη που ανήκει – στην καλύτερη περίπτωση –  ή και τον εαυτό του μόνο σαν υπερ-ήρωα που βοηθά με ανιδιοτέλεια.

Στην πραγματικότητα ο εθελοντισμός σχετίζεται με την ανάγκη να συμμετέχουμε και να νιώθουμε πολύτιμοι για τους συνανθρώπους μας. Αλληλεγγύη, αμοιβαιότητα, εμπιστοσύνη, που ουσιαστικά σημαίνουν ποιότητα ζωής. Οι άνθρωποι μπορεί να θέλουν να δώσουν στην κοινωνία είτε από τα «αποθέματά» τους? μπορεί να θέλουν να συμμετέχουν πιο ενεργά ως φορείς κοινωνικής αλλαγής μέσα σε μια κοινωνία που παρουσιάζει οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα? μπορεί να θέλουν να αξιοποιήσουν δημιουργικά τον χρόνο τους.

 

Τι κινεί τον εθελοντή;

Ως παρακίνηση εννοείται η συναισθηματική κατάσταση ενός ατόμου να καταβάλλει προσπάθεια για την επίτευξη ενός επιθυμητού στόχου, ενώ κίνητρο είναι ό,τι μπορεί να κατευθύνει τη συμπεριφορά του ατόμου ή να το οδηγήσει σε δράση. Τα βασικά κίνητρα που ωθούν τους ανθρώπους σε κάθε μορφή εθελοντικής δραστηριότητας είναι σε γενικές γραμμές τα εξής:

* Αλτρουισμός: πηγάζει από το αίσθημα της αλληλεγγύης και της προσφοράς προς αυτούς

που χρειάζονται υποστήριξη

*  Δύναμη: πηγάζει από το αίσθημα επιρροής και συμμετοχής στη λήψη αποφάσεων

*  Συμμετοχή σε ομάδες: πηγάζει από το αίσθημα συντροφικότητας και κοινωνικότητας

*  Επίτευξη: πηγάζει από το αίσθημα προσωπικής ικανοποίησης και ολοκλήρωσης

* Εμπειρία: πηγάζει από το αίσθημα απόκτησης γνώσης, μάθησης και ανάπτυξης

* Καταξίωση: πηγάζει από την ανάγκη αναγνώρισης των δεξιοτήτων και των επιτευγμάτων

* Επαγγελματική δικτύωση: σχετίζεται με την ανάπτυξη επαγγελματικών δεξιοτήτων

* Διασκέδαση: πηγάζει από την ανάγκη ευχαρίστησης.

Η σημασία που αποδίδει κανείς σε κάθε ένα από αυτά τα κίνητρα διαφέρει από άτομο σε άτομο και εξαρτάται από τις ανάγκες τους (ό,τι χρειάζεται για την επιβίωση και την ευτυχία του, είτε είναι φυσική είτε ψυχολογική ανάγκη), τις αξίες τους (ό,τι θεωρεί ωφέλιμο και ενεργοποιείται για να το αποκτήσει ή να το διατηρήσει) και τους στόχους του (τα μέσα για την πραγμάτωση των αξιών, δηλαδή ο μηχανισμός που μετατρέπει τις αξίες σε πράξεις). Σύμφωνα με τη θεωρία της ιεράρχησης των αναγκών, οι άνθρωποι παρακινούνται από τις ανάγκες, οι οποίες κατατάσσονται σε πέντε βασικές κατηγορίες:

(1) Φυσιολογικές ανάγκες: αυτές που συνδέονται με την επιβίωση (τροφή, ενδυμασία,

στέγη κτλ)

(2) Ανάγκες για ασφάλεια: αυτές που δημιουργούνται από το αίσθημα αυτοσυντήρησης

(ανάγκη προστασίας από τους κινδύνους και σιγουριάς για το μέλλον)

(3) Κοινωνικές ανάγκες: αυτές που σχετίζονται με τη συναναστροφή με άλλους ανθρώπους,

τη συμμετοχή σε κοινωνικές ομάδες και την εκτίμηση, αγάπη και κατανόηση που

παίρνουμε από αυτές

(4) Ανάγκες για αυτοεκτίμηση: αυτές που αναφέρονται στην επιθυμία για αυτοπεποίθηση,

αναγνώριση, σεβασμό, ανεξαρτησία

(5) Ανάγκες για αυτοεκπλήρωση: αυτές που αναφέρονται στην ανάπτυξη των ικανοτήτων

και την προσέγγιση αυτού που θεωρεί κανείς ιδανικό

Οι άνθρωποι, λοιπόν, συμμετέχουν σε εθελοντικές δράσεις για πολλούς και διαφορετικούς λόγους, και αυτό ξεπερνά την επίτευξη ενός συγκεκριμένου έργου. Ο εθελοντισμός, ως μορφή κοινωνικής συμπεριφοράς, δημιουργεί δεσμούς εμπιστοσύνης και κοινωνικής συνοχής και συμβάλλει τόσο στην προσωπική ανάπτυξη όσο και στην αίσθηση κοινής ταυτότητας και κοινού μέλλοντος. Ο εθελοντισμός αποτελεί μια έκφραση συμμετοχής στο κοινωνικό γίγνεσθαι: η συμμετοχή, η εμπιστοσύνη, η αλληλεγγύη και η αμοιβαιότητα είναι οι αξίες που βρίσκονται στη βάση της ενεργούς συμμετοχής. Ο εθελοντισμός, λοιπόν, λειτουργεί ενάντια στον ατομικισμό μέσα σε μια παγκοσμιοποιημένη κοινωνία. Τα χαρούμενα πρόσωπα, τα «ευχαριστώ» και το συναίσθημα επιτυχίας της ομαδικής προσπάθειας? το συναίσθημα του να προσφέρεις, κάθε εθελοντής τα έχει βιώσει. Δεν υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος λόγος για να συμμετέχει κάποιος σε εθελοντικές ομάδες. Ο εθελοντισμός είναι στάση ζωής, κάτι το οποίο πηγάζει από τον άνθρωπο που επιθυμεί να συμβάλλει στο κοινωνικό σύνολο προσφέροντας αφιλοκερδώς και αξιοποιώντας τον ελεύθερο του χρόνο.

Περισσότερο σήμερα, ίσως, παρά ποτέ, είναι επιτακτική η ανάγκη για δράση. Τον τελευταίο καιρό, λόγω της οικονομικής κρίσης και της αύξησης του κύματος των μεταναστών-προσφύγων, ο εθελοντισμός έχει στραφεί περισσότερο σε πρωτοβουλίες που έχουν στο επίκεντρό τους τον άνθρωπο. Η ενεργός συμμετοχή του πολίτη στην επίλυση προβλημάτων αποτελεί μια μορφή συμμετοχής στα κοινά, αναπτύσσοντας την εθελοντική δράση σε διάφορους τομείς, με διαφοροποιημένο περιεχόμενο σε σχέση με τις παραδοσιακές μορφές φιλανθρωπίας. Η συμμετοχή σε εθελοντικές δραστηριότητες ή προγράμματα ευρύτερου κοινωνικού ενδιαφέροντος οδηγεί στην κοινωνική ανάπτυξη, στην κοινωνική συνοχή, στην αύξηση της κοινωνικής εμπιστοσύνης και κατά συνέπεια σε μια μεγαλύτερη συμμετοχή μέσα σε μια κοινωνία.

Ο άνθρωπος αποκομίζει πολλά προσωπικά οφέλη όταν συμμετέχει σε εθελοντικά

προγράμματα όπως ότι:

* Αναγνωρίζει και αξιοποιεί προσωπικές δεξιότητες.

* Συνεργάζεται και λειτουργεί σε πλέγμα ομάδας.

* Οργανώνει και επιτυγχάνει στόχους.

* Έρχεται σε επαφή με ανθρώπους και γνωρίζει κουλτούρες και πολιτισμούς.

* Διευρύνει τους ορίζοντες του, μαθαίνοντας για τη ζωή και το περιβάλλον.

* Αναπτύσσει τις κοινωνικές δεξιότητες, δημιουργεί φιλίες και συνεργασίες.

* Μέσα από την εμπειρία του μαθαίνει πόσο σημαντικό είναι να συμβάλλουμε στο

περιβάλλον, ώστε να καλυτερεύσουμε τις συνθήκες ζωής.

* Διδάσκει στο άτομο να σέβεται και να αλληλεπιδρά μέσα στο κοινωνικό σύνολο.

* Αποτελεί μια εξαιρετική εμπειρία για τη μετέπειτα επαγγελματική σταδιοδρομία του.

* Απαλείφει το αίσθημα του ανταγωνισμού.

 

Η προσφορά γεμίζει τον άνθρωπο με αγάπη και σεβασμό για τον συνάνθρωπό του και το κοινωνικό σύνολο. Παρ? όλα αυτά, τα όρια μεταξύ της αφιλοκερδούς προσφοράς και της άμισθης εργασίας είναι πολύ λεπτά. Κάθε εθελοντής θα πρέπει να προσέχει και να σέβεται πρωτίστως τον εαυτό του. Παράλληλα, κάθε φορέας ο οποίος δέχεται εθελοντές θα πρέπει να σέβεται την αφιλοκερδή προσφορά των ανθρώπων που συνεργάζονται μαζί του, χωρίς να υπάρχουν περαιτέρω απαιτήσεις που να αγγίζουν την εργασιακή εκμετάλλευση. Ο εθελοντισμός εξυψώνει τις αξίες και τα ιδανικά της ανθρώπινης ζωής αναπτύσσοντας στους κόλπους του την έννοια της αλληλεγγύης και του αλτρουισμού. Οι παράγοντες που ευνοούν τη συ??ετοχή των πολιτών σε εθελοντικό έργο είναι η σαφήνεια του προγρά??ατος, η θετική στάση και συ?περιφορά των ε?πλεκο?ένων στην εθελοντική δράση, η αξιοπιστία και φερεγγυότητα του έργου, οι καλές σχέσεις ?εταξύ των εθελοντών αλλά και η α?οιβαιότητα στις επιδιώξεις και τους στόχους τους.

 

 

Εμπόδια ενασχόλησης με τον εθελοντισμό

Οι λόγοι της μη ενασχόλησης με τον εθελοντισμό είναι ποικίλοι και εξαρτώνται από την προσωπική κατάσταση του καθενός. Σε γενικές γραμμές, τα εμπόδια που μπορούν να προκύψουν είναι τα εξής:

– Κοινωνικά εμπόδια: κοινωνικός αποκλεισμός και διακρίσεις, ελλιπής υποστήριξη από το

σπίτι, περιορισμένες κοινωνικές δεξιότητες

– Οικονομικά εμπόδια: χαμηλό επίπεδο ζωής και εισόδημα οικογένειας, ανεργία ή

οικονομικά προβλήματα

– Ειδικές ανάγκες: νοητικές, σωματικές κ.λπ.

– Γεωγραφικά εμπόδια: απομακρυσμένες γεωγραφικά περιοχές αλλά και δυσκολίες στις

μεγάλες πόλεις (μετακινήσεις, εγκληματικότητα)

–  Έλλειψη χρόνου: εργασιακές και οικογενειακές υποχρεώσεις

– Απουσία ενημέρωσης και απουσία υποστήριξης από το οικογενειακό και κοινωνικό

περιβάλλον.

Ειδικά σε ότι αφορά τα παιδιά και τους νέους, είναι πολύ σημαντικό να αντιλαμβανόμαστε ότι βρίσκονται σε μια περίοδο της ζωής τους όπου ξεκινούν να ορίζουν τους εαυτούς τους και να αναπτύσσουν την αυτοεκτίμησή τους σχετικά με το πού μπορούν να προσφέρουν και πώς να επηρεάσουν το περιβάλλον τους. Οι δύσκολες οικονομικές συνθήκες, η αβέβαιη είσοδος στην αγορά εργασίας και οι απαιτήσεις της εποχής, που απαιτούν την απόκτηση νέων δεξιοτήτων για να μπορεί κανείς να προσαρμοστεί στο ραγδαία μεταβαλλόμενο περιβάλλον, μπορεί να είναι ανασταλτικοί παράγοντες για την ενασχόληση με τον εθελοντισμό. Για αυτό είναι σημαντικό να τονιστούν τα οφέλη που μπορεί κανείς να αποκομίσει από τον εθελοντισμό και τα παιδιά από νωρίς να γνωρίζουν τις δυνατότητες που τους δίνονται από την ενασχόλησή τους σε εθελοντικές δράσεις.

 

 

Δικαιώματα και υποχρεώσεις εθελοντή

Κάθε εθελοντής απολαμβάνει κάποια δικαιώματα, αλλά έχει και κάποιες υποχρεώσεις. Παρακάτω μπορείτε να βρείτε κάποιες βασικές ιδέες, αλλά ανάλογα με το εθελοντικό σχέδιο ή την οργάνωση με την οποία συνεργάζεται ένας εθελοντής, μπορούν να προκύψουν ακόμα περισσότερα.

ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ 1. Να λαμβάνει, τόσο στην αρχή όσο και στην πορεία της εθελοντικής του δραστηριοποίησης, ενημέρωση, καθοδήγηση, υποστήριξη και τα απαραίτητα μέσα και υλικά για να εκτελέσει τις αρμοδιότητες που του έχουν ανατεθεί. 2. Να δέχεται μια συμπεριφορά δίχως διακρίσεις, με σεβασμό ως προς την ελευθερία του, την αξιοπρέπεια και τις πεποιθήσεις του. 3. Να συμμετέχει ενεργά στην οργάνωση ή στη δράση στην οποία εμπλέκεται, συμμετέχοντας στην ανάπτυξη, σχεδιασμό, υλοποίηση και αξιολόγηση των προγραμμάτων σύμφωνα με τους κανονισμούς. 4. Να είναι ασφαλισμένος από κάθε κίνδυνο ατυχήματος που μπορεί να προκύψει από την άσκηση των εθελοντικών του καθηκόντων και να εκτελεί τις αρμοδιότητές του σε ένα περιβάλλον ασφαλές και που σέβεται τους κανόνες υγιεινής. 5. Να λαμβάνει αποζημίωση των εξόδων που προκύπτουν από την άσκηση των καθηκόντων του. 6. Να έχει διαπίστευση που να υποδεικνύει ότι είναι εθελοντής. 7. Να λαμβάνει το σεβασμό και την αναγνώριση για την κοινωνική αξία της προσφοράς τουλάχιστον.

ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ 1. Να φέρνει εις πέρας τις δεσμεύσεις του με την εθελοντική οργάνωση ή δράση που έχει αναλάβει, σεβόμενος τους σκοπούς και τους κανονισμούς τους. 2. Να σέβεται σύμφωνα με τις υποδείξεις που του έχουν δοθεί, τον εμπιστευτικό χαρακτήρα κάποιων πληροφοριών. 3. Να αρνείται οποιασδήποτε οικονομική ανταμοιβή που του προσφέρεται για την εθελοντική του εργασία. 4. Να σέβεται τα δικαιώματα των δικαιούχων των εθελοντικών δράσεων. 5. Να έχει αλληλέγγυα συμπεριφορά μέσα σε ένα πλαίσιο συνεργασίας. 6. Να ακολουθεί τα εκπαιδευτικά προγράμματα που προβλέπονται από την οργάνωση ή τη δράση στην οποία συμμετέχει για τη βελτίωση των γνώσεων και των δεξιοτήτων του. 7. Να ακολουθεί τις υποδείξεις που του γίνονται για την άσκηση των καθηκόντων του. 8. Να κάνει σωστή χρήση της διαπίστευσής του και των λογοτύπων της οργάνωσης και να προσέχει το υλικό που του έχει δοθεί για την άσκηση των καθηκόντων του.

 

 

Ο εθελοντισμός στην Ελλάδα

Το ιστορικό πλαίσιο μέσα στο οποίο αναπτύχθηκε ο εθελοντισμός στην Ελλάδα δεν είναι ξεκάθαρο. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι οι Αμφικτιονίες της Αρχαίας Ελλάδας είναι η πρώτη μορφή εθελοντικού κινήματος λόγω της δομής και των στόχων που υπηρετούσαν. Σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο το κίνημα του εθελοντισμού καθυστέρησε να αναπτυχθεί στην Ελλάδα καθώς η χώρα έπρεπε να αντιμετωπίσει σοβαρά εθνικά προβλήματα. Μέχρι το 1974 ο εθελοντισμός εκφράστηκε μόνο μέσα από μεμονωμένες πρωτοβουλίες σε στιγμές ανάγκης (πόλεμοι και φυσικές καταστροφές). Τα παραρτήματα διεθνών οργανισμών, όπως ο Ερυθρός Σταυρός και η UNICEF αποτελούν εξαίρεση, παρόλα αυτά δεν τους δόθηκε η ευκαιρία να αναπτυχθούν ιδιαίτερα στην Ελλάδα όπως έγινε σε άλλες χώρες.

Παρόλα αυτά, από το 1974 η δημοκρατία, η βελτίωση του επιπέδου ζωής, οι ιδεολογικές ανησυχίες, οι διεθνείς σχέσεις και η οικονομική κατάσταση της χώρας είναι πια σε καλύτερο επίπεδο, δίνοντας τη δυνατότητα στους πολίτες να ενδιαφερθούν και για τους συνανθρώπους τους πέρα από τη δικιά τους επιβίωση και να υποστηρίξουν το έργο των ΜΚΟ. Την ίδια στιγμή, η ανάπτυξη των ΜΜΕ βοήθησε τους εθελοντικούς οργανισμούς να προβάλλουν το έργο τους και έτσι να τους γνωρίσει η ευρύτερη κοινωνία. Η αναγνώριση του εθελοντισμού από το ελληνικό κράτος, επίσης, ήταν πολύ σημαντική, καθώς με αυτόν τον τρόπο το κράτος βρήκε συμμάχους από την κοινωνία των πολιτών για να αντιμετωπίσει μεγάλα προβλήματα (όπως οι σεισμοί) αλλά και ειδικές περιστάσεις (όπως οι Ολυμπιακοί Αγώνες). Σε μελέτη της Ε.Ε. με τίτλο ?Volunteering in the European Union? η Ελλάδα κατατάσσεται στην ομάδα των Ευρωπαϊκών χωρών με αναλογική συμμετοχή του πληθυσμού σε εθελοντικές δραστηριότητες λιγότερο του 10%. Συγκεκριμένα, στο τμήμα της μελέτης που αφορά στην Ελλάδα, αναφέρεται ότι ο αριθμός των Ελλήνων εθελοντών ανέρχεται περίπου σε 30 με 32 χιλιάδες. Παρόλα αυτά, φαίνεται να υπάρχει αυξητική τάση συμμετοχής σε εθελοντικές δραστηριότητες. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Αθήνας 2004 υπήρξε σημαντική στιγμή στην ιστορία του εθελοντισμού στη χώρα με μία πρωτοφανή για τα ελληνικά δεδομένα συμμετοχή ενός μεγάλου αριθμού εθελοντών. Ενδεικτικό είναι ότι μόλις ένας στους τρεις από τους υποψήφιους εθελοντές των Ολυμπιακών Αγώνων υποστήριξε ότι έχει εργαστεί ως εθελοντής στο παρελθόν, γεγονός που σημαίνει ότι τα 2/3 ήθελαν να προσφέρουν εθελοντικές υπηρεσίες για πρώτη φορά στη ζωή τους με κίνητρο τη σκέψη ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες διεξάγονται στην Ελλάδα. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες υπήρξαν ένα πολύ σημαντικό κληροδότημα για την Ελλάδα που βοήθησε στην ενίσχυση της αίσθησης του κοινωνικού έργου στην ελληνική κοινωνία, άφησε μια αξιόλογη ?εθελοντική? κληρονομιά προς αξιοποίηση από την πολιτεία και άλλους φορείς, ενώ δρομολόγησε και ανέδειξε νέες τάσεις για τον εθελοντισμό στην Ελλάδα. Ενδεικτικό του φαινομένου είναι και το γεγονός ότι παρόμοια προσέλευση εθελοντών υπήρξε και στα Special Olympics στην Αθήνα το 2011. Παρόλα αυτά, η μορφή εθελοντισμού σε έναν θεσμό όπως οι Ολυμπιακοί Αγώνες δε θα πρέπει να ταυτιστεί με την έννοια της εθελοντικής προσφοράς αφού πρόκειται για ένα γεγονός πολύ συγκεκριμένο στο χώρο και το χρόνο.

Ο εθελοντισμός στο ΓΕ.Λ. Ερμιόνης

Οι εκπλήξεις που μας επιφύλαξαν οι μαθητές του Γενικού Λυκείου Ερμιόνης στο κομμάτι δράσεων εθελοντισμού ήταν οι δυνατότερες και οι πιο ελπιδοφόρες. Δεν χρειάστηκε καν να τους πιέσουμε με πομπώδεις διατυπώσεις ή συνεχείς και ενοχλητικές υπενθυμίσεις. Αρκούσε συχνά μια μικρή αναφορά ή μια καθημερινή ανάγκη ή μια βουβή εικόνα του ανθρώπινου πόνου για να τους κινητοποιήσει. Και όχι μόνο σκέφτονταν και πρότειναν, αλλά έπαιρναν και την απόφαση ζητώντας από τους εκπαιδευτικούς ή τους γονείς μόνο την ενθάρρυνση και τη στήριξή τους σε κάποιες πρακτικές δυσκολίες.

Οι μαθητές του σχολείου μας, με την ενθάρρυνση γονέων και εκπαιδευτικών, δείχνουν έμπρακτα ευαισθησία, αλληλεγγύη, διάθεση για προσφορά:

• Για έκτη συνεχή χρονιά ανακουφίζουν οικογένειες συμπολιτών που πλήττονται από την παρατεταμένη οικονομική κρίση, συγκεντρώνοντας – ενόψει των χριστιανικών εορτών των Χριστουγέννων και του Πάσχα – στο χώρο του σχολείου τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης, μεταφέροντάς τα στο Πνευματικό Κέντρο του Ιερού Ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην Ερμιόνη και παραδίδοντάς τα στον πατέρα Δημήτριο Αμπελά, σταθερά πρόθυμο βοηθό στην προσπάθεια που κάνουμε να μη χάσουμε το ενδιαφέρον για το συνάνθρωπο.

Επιλέγουν χρώματα και καλλωπίζουν, διαθέτοντας ενέργεια και ελεύθερο χρόνο, τις λυόμενες αίθουσες διδασκαλίας. Είναι δικός τους χώρος και των άλλων, και τον φροντίζουν διπλά. Και νιώθουν χαρά. Η κούραση υποχωρεί, γιατί το αποτέλεσμα τους δικαιώνει.